Jakob is Dichter in de Buurt!

Ontmoet Jakob de Boer! Onze nieuwe wijkdichter van De Wijert en Corpus den Hoorn. “Vorig jaar deed ik als wijkdichter mee aan De Wijk De Wereld. Een fantastisch project wat smaakte naar meer." Binnenkort doet Jakob mee aan de theatrale wijkwandeling in De Wijert: Ontmoet je Buren!

Dichter in de Buurt

Als wijkdichter brengt Jakob de Boer poëzie naar de zuidelijke Groninger wijken. Dit houdt in dat hij schrijft over de omgeving en optredens geeft tijdens activiteiten of evenementen. 

Onder de titel 'Dichter in de Buurt' zoekt Jakob graag de mensen op. “Je kunt wel thuis blijven zitten en afwachten, maar dan kom je niet verder. Je moet proactief zijn en de gezichten uit de wijk leren kennen. Je wilt dat de inwoners zichzelf terugzien in de teksten die je schrijft.”

Tijdens het theaterproject De Wijk De Wereld werd Jakob als wijkdichter geïntroduceerd aan De Wijert. Bij VRIJDAG in de Buurt wordt zijn rol voortgezet en is hij ook dichter voor Corpus den Hoorn.

Ontmoet je buren

Tijdens de theatrale wijkwandeling 'Ontmoet je Buren' op 16 april, gaat Jakob zijn dichtkunst aan de wijk presenteren. Over zijn rol tijdens de wandeling wil hij nog niet te veel verklappen. Wel laat hij weten druk met de pen in de weer te zijn.

“Ik wil een rouw, emotioneel stuk neerzetten wat mensen raakt en beweegt. Zelfacceptatie is daarin een leidend thema voor mij. Mijn poëzie mag ook voor anderen een uitlaatklep zijn. Ik wil met mijn woorden mensen dichterbij elkaar brengen.”

Met Ontmoet je Buren leren inwoners van De Wijert hun wijk en wijkgenoten nog beter kennen. Tijdens de wijkwandeling loop je langs bijzondere plekken en vind je op de route dans, muziek, theater en dus poëzie.

Alvast een voorproefje van het werk van Jakob? Lees een van zijn gedichten onder de foto's.

Stralend

Wat als alles draait
om de manier
waarop we
de horizon zien?

Is het de schaduw
die ons belet,

of het licht dat
ons doet ontvouwen,
misschien?

Wat als het enkel
een draai in de tijd is,
een keuze om
verder te gaan?

Is het de weg
die we vreesden
te nemen,

of de vrijheid
die wacht om
te bestaan?

Twee kanten
van dezelfde horizon,
beiden nodig
om te groeien,

want zonder het duister
geen sterren,
zonder het wachten
geen ruimte
om te bloeien.

Wat als de horizon
niet alleen een lijn is,
maar een uitnodiging
om te blijven kijken?

Niet om te weten
waar het pad eindigt,
maar om te voelen
dat we altijd
mogen wijken.

Want elke stap
die we zetten,
is ook een keuze
om te weigeren,

de horizon vraagt
ons te dansen,
en niet altijd
rechtuit te stijgen.

Wat als we kiezen
om te zwenken,
de koers die we
nog nooit
hebben bevaren,

door het wijken
vinden we nieuwe paden,
die ons brengen
waar we nooit
eerder waren.

Dus ga,
volg de horizon,
Laat het onbekende
je pad bepalen,
groot of klein.

ontdek wat je
altijd ontwijkt,
en laat de angst
niet je vijand zijn.

Want in de ruimte
van het onbekende,
ligt de kracht
die je doet ontwaken,

open je hart,
adem diep
en laat je emoties
je raken.

Want alles wat
we vasthouden,
voelt als het klappen
van de zweep,

maar wat we toestaan
te laten stromen
brengt ons vrijheid,

die ons doet
ontsnappen aan
zijn greep.

Wat je toelaat,
dat laat jou los,
emoties en gedachten
die je omarmen,

ze komen en gaan
als een zachte bries,
en ze laten je vrij,
zonder je te verarmen.